Autor: Michał Siudak
Rok wydania:
Miejsce: Częstochowa
Wydawca: Polskie Towarzystwo Polityki Zagranicznej
Ilość stron: 110
Typ pliku: PDF
Ze wstępu
„W obiegowej, a także dość często w naukowej opinii, zwykło się określać ideę ukraińskiego nacjonalizmu bardzo nieprecyzyjnym określeniem „banderyzm”. Tak więc „banderowskim” jest zarówno Kongres Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińskie Zgromadzenie Narodowe – Ukraińska Samoobrona Ludowa, partia Swoboda, Misanthropic Division, C14, ukraińskie organizacje kibicowskie i neopogańskie. W rzeczywistości ukraiński ruch nacjonalistyczny nigdy nie posiadał jednolitego oblicza ideowego i filozoficznego, a kojarzenie go jedynie z nazwiskiem Stepana Bandery i Dmytra Doncowa jest znacznym uproszczeniem, gdyż obok nich działali i tworzyli także inni przedstawiciele tego nurtu, którzy w znacznej mierze wpłynęli na ideowe oblicze OUN–UPA i wpływają nadal na współczesne ukraińskie organizacje nacjonalistyczne. Dość powszechnie uważa się, że to Dmytro Doncow, który przetłumaczył na język ukraiński Mein Kampf i twierdził, że na czele państwa ukraińskiego powinna stać fanatyczna ideowa, elitarna, „aktywna, odważna, spragniona władzy mniejszość”, był najbardziej skrajnym przedstawicielem tego nurtu. (…)
Można zaryzykować twierdzenie, że Stepan Bandera był jednym z najważniejszych „uczniów” D. Doncowa, zarówno w wymiarze politycznym jak i ideowym. W pismach St. Bandery dostrzegalny jest wpływ eklektycznej filozofii D. Doncowa, szczególnie gdy chodzi o rozumienie pojęcia narodu, walki o niepodległość Ukrainy, jej przyszłego ładu politycznego i społecznego opartego na dominacji etnosu ukraińskiego czy bardzo negatywnego stosunku do Rosji i jej kultury. Warto zauważyć, że najbardziej aktywna działalność piśmiennicza St. Bandery przypada na okres powojenny, gdzie głoszenie poglądów zbieżnych z narodowym socjalizmem byłoby polityczną nieodpowiedzialnością, zatem nie znajdziemy tutaj ani elementów rasizmu, ani antysemityzmu”.
Może zainteresują Cię również:
Produkt zostały dodany do koszyka